De elektrificatie van wagenparken gaat snel vooruit in België en Nederland.
Laadbeheer voor elektrische wagens is uitgegroeid tot een essentieel onderdeel van elke mobiliteitsstrategie.
In België wordt met de fiscale hervorming van 2026 het voordeel voor bedrijven die nog op fossiele brandstoffen rijden geleidelijk afgebouwd. Nederland daarentegen loopt voorop op het vlak van infrastructuur en beleid, met meer dan 145.000 publieke laadpunten<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?> <?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?> .
Toch is het beheer van zakelijk laden in beide landen verre van eenvoudig. België telt in 2025 zo’n 57.000 publieke laadpunten, maar de infrastructuur is ongelijk verdeeld per regio. Thuisladen en de bijhorende terugbetalingen blijven complex. En in beide markten voelen bedrijven steeds meer druk om hun infrastructuur te stroomlijnen, laaddata te centraliseren en hun beleid te vereenvoudigen.
In dit artikel bekijken we hoe het laden van elektrische bedrijfswagens er vandaag uitziet in België en Nederland. We staan stil bij de meest voorkomende uitdagingen en laten zien wat er nodig is om laadbeheer efficiënter te organiseren – van infrastructuur tot data en vergoedingen.
België en Nederland breiden allebei hun initiatieven rond elektrische mobiliteit uit. Toch verschilt het traject naar een betrouwbaar laadnetwerk sterk per land.
Nederland beschikt over een stevige basis voor zakelijk laden. De meeste werknemers hebben vlot toegang tot publieke of thuislaadpunten. Bovendien ondersteunen lokale beleidsmaatregelen en het brede gebruik van laadkaarten de verdere uitrol. Maar zelfs met een volwassen infrastructuur botsen bedrijven nog op knelpunten, zoals gefragmenteerde aanbieders, uiteenlopende tarieven en een gebrek aan integratie van data.
België haalt de achterstand in, maar de verschillen per regio blijven groot. In 2025 overschreed het land de kaap van 50.000 publieke laadpunten, waarbij Vlaanderen de ambitie heeft om tegen 2030 richting 100.000 te gaan. Wallonië en Brussel volgen echter trager. Veel Belgische bedrijven beschikken nog steeds niet over voldoende laadcapaciteit op de werkplek, en de terugbetaling van thuisladen blijft een complex gegeven.
Voor ondernemingen die wagenparken in beide landen beheren, zorgen die verschillen dagelijks voor wrijving. Bestuurders krijgen te maken met uiteenlopende toegangssystemen en betaalprocessen. Tegelijkertijd moeten backofficeteams laveren tussen verschillende fiscale regimes, terugbetalingsmodellen en CO₂-rapportageverplichtingen.
Het resultaat is een gefragmenteerd systeem dat de adoptie van elektrisch laden voor wagenparken vertraagt en verborgen kosten veroorzaakt. De uitdaging bestaat erin om actief te werken aan meer standaardisatie in het laadbeheer over de regio’s heen.
Hoewel de laadinfrastructuur in België en Nederland blijft groeien, hebben veel bedrijven moeite om het laden van elektrische bedrijfswagens efficiënt te beheren. Vaak liggen de uitdagingen niet zozeer bij de technologie, maar bij de operationele aanpak. De problemen beginnen zodra je verder wilt opschalen dan een handvol elektrische bedrijfswagens.
Werknemers krijgen te maken met heel verschillende laadrealiteiten, afhankelijk van waar ze wonen en werken. Sommige regio’s beschikken over een uitgebreid netwerk van publieke laadpunten, andere gebieden – zoals Wallonië of meer afgelegen regio’s in Nederland – hebben een veel beperktere dekking. Zonder een consequente terugbetalingsregeling of duidelijke toegang tot laadpunten op de werkplek vertraagt de adoptie en daalt de tevredenheid.
Het beheren van verschillende aanbieders van laadkaarten, apps en belastingsregels over de landsgrenzen heen zorgt voor extra administratie. Dit kan ook leiden tot onduidelijkheid rond facturatie. In zo’n versnipperde realiteit is het lastig om het daadwerkelijke energieverbruik correct bij te houden. Kosten toewijzen aan de juiste afdelingen of medewerkers eerlijk terugbetalen wordt al snel een uitdaging, zeker wanneer thuisladen in beeld komt.
Veel bedrijven werken nog steeds met losse systemen of zelfs spreadsheets om hun laadbeheer te organiseren. Zonder gecentraliseerde tools is het vrijwel onmogelijk om een realtime overzicht te krijgen van energieverbruik, laadkosten of CO₂-uitstoot van het hele wagenpark. Dit creëert blinde vlekken die zowel naleving als strategie in gevaar brengen.
In veel organisaties stemmen de financiële en wagenparkteams onvoldoende op elkaar af, omdat er geen duidelijke eigenaarsstructuur bestaat. Het gevolg is trage besluitvorming, onsamenhangende beleidsregels en inconsistente of vertraagde uitrol. Een crossfunctionele aanpak is daarom essentieel. Zo’n aanpak moet vanaf dag één duidelijk vastleggen wie verantwoordelijk is voor laden, terugbetalingen en databeheer rond EV’s.
In dit artikel nemen we je mee in een praktisch en concreet zesstappenplan voor de overstap naar elektrische mobiliteit. Of je nu van nul begint of je bestaande elektrische vloot wil opschalen — deze stappen helpen je om het proces gericht aan te pakken. Zo verminder je risico’s, hou je grip op de kosten en behoud je op elk moment het overzicht.
In dit artikel gaan we dieper in op wat elektrificatie precies betekent en waarom het verder reikt dan alleen de voertuigen. We bekijken ook veelvoorkomende valkuilen en wat u nodig hebt om de overstap naar elektrische mobiliteit succesvol te maken.
In dit artikel verkennen we de grootste uitdagingen van grensoverschrijdende mobiliteit in de Benelux. We tonen de voordelen van één centrale aanpak met geïntegreerde data en tools — en hoe een platform zoals Muto complexiteit omvormt tot duidelijkheid en controle.
